Przygotowując się do tego felietonu zaczerpnąłem fachowej wiedzy. Na kilku stronach polskich parafii znalazłem aż trzy daty, kiedy teoretycznie "można" pozbyć się bożonarodzeniowego drzewka. Pierwsza ku temu okazja jest już 6 stycznia, w święto Trzech Króli. Druga następuje już w tydzień po. Zagorzali fani pachnącego drzewka czekają jednak aż do 2 lutego, czyli do święta Ofiarowania Pańskiego. Mam wrażenie, że w przypadku wielu polaków kalendarz liturgiczny nie ma większego wpływu. Rządzi pragmatyka.
To, czy będziemy nieustannie potrzebowali odkurzacza, by posprzątać wokół wigilijnego drzewka zależy w dużej mierze od gatunku choinki. Poczciwy świerk, choć najbardziej popularny, zdecydowanie przegrywa w tej kwestii z jodłą. Właściciele tego pierwszego muszą się prędzej czy później liczyć z tym, że w pewnym momencie drzewko zacznie zwyczajnie usychać. Jedną ze szkół jest metoda kompletnej hibernacji: wszyscy w domu mają przykazane, że do choinki pod żadnym pozorem nie należy się zbliżać, a złamanie tego zakazu będzie karane miotłą i szufelką. Druga metoda polega na tym, że każdą igiełkę zamiatamy na bieżąco. Obie mają zalety i wady.
Nieważne, którą z nich wybierzemy w pewnym momencie nadchodzi ta chwila. Drzewko jest już na tyle uschnięte, że aż prosi się o wyrzucenie. I tutaj znów dylemat. Nabrudzić w jednym miejscu, czy szybko zbiec po schodach gdzieniegdzie zostawiają kupki z igłami. Tylko co jeszcze dalej? Pociąć ją i wrzucić do kosza, czy zostawić gdzieś, aż sama opadnie i wtedy będziemy mieli pewność, że się nie skaleczymy igłami. Można zzielenieć…. Ostatecznie można też wsadzić choinkę do doniczki i gdy zachodzi taka potrzeba przemieszczać drzewko wedle uznania. To dobry pomysł.
W Warszawie wpadli na równie dobry: „zużyte” choinki odbierane są przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania i tam spalane w specjalnych piecach. Ciepło, które powstaje w procesie utylizacji drzewka rozsyłane jest z powrotem w sieć. Ot taki pomysł, kogoś kto na pewno nie urwał się z choinki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz